Autyzm to jedna z tych chorób, która może przybierać bardzo różne formy i objawiać się mniej lub mocniej w zależności od stadia. Lekarze mimo wielu przeprowadzanych badań wciąż mają pewien problem z ustaleniem wszelkich informacji dotyczących choroby. Wciąż nieznana pozostaje, np. kwestia pochodzenia choroby, choć można przypuszczać, że wiąże się z pewnymi zmianami w mózgu i może mieć podłoże genetyczne. Na ogół pojawia się u małych dzieci i w zasadzie nie sposób powiedzieć, że kiedykolwiek w późniejszym czasie ustępuje. Wszelkie korzystne zmiany wynikają raczej z wypracowania pewnego systemu, który umożliwia bliskim komunikowanie się z dzieckiem o takim schorzeniu. Zasadniczo każde dziecko autystyczne charakteryzuje się pewnymi zachowaniami, które pozwalają wyłuskać coś na wzór wspólnego mianownika. Dzięki temu można z nieco większą łatwością ustalić, kiedy możemy faktycznie mieć do czynienia z tą chorobą. Podstawowym objawem choroby jest zachowanie wskazujące na to, że wszelkie bodźce z zewnątrz nie docierają do dziecka lub nie implikują żadnej reakcji. Można takie zjawisko porównać do szczelnie zamkniętej bańki, w której znajduje się dziecko i które jest poniekąd jego światem. Dzieci autystyczne faktycznie funkcjonują nieco w innym świecie, co nie musi wcale oznaczać tego, że bodźce nie docierają. Autystyczne dzieci są na ogół bardzo wycofane i miewają spore problemy z wyartykułowaniem własnych potrzeb. Nie odczuwają również zbyt wielkich potrzeb, jeżeli chodzi o kontakty z innymi, co na etapie szkolnym może być barierą bardzo trudną do przeskoczenia.

Jak postępować z dzieckiem autystycznym?

Moment uświadomienia sobie tego, że dziecko choruje na autyzm jest bardzo trudny. Jest trudny wyłącznie dla rodziców, którzy muszą w pewien sposób przeorganizować własne plany i pogodzić się z tym, że dziecko raczej nie będzie mogło wejść w świat pewnym krokiem i bez problemów. Lekarz z pewnością pomoże uporać się z uszeregowaniem wszelkich potrzebnych informacji w tym pierwszym okresie, ale tak naprawdę to rodzice będą odpowiedzialni za zdrowie i rozwój dziecka, choć na jego własnych warunkach. Wychowując dziecko autystyczne trzeba zdawać sobie sprawę z tego, że ważną rolę odgrywają w ich przypadku schematy oraz siła przyzwyczajenia. Dzieci autystyczne na ogół nie cierpią zmian w otoczeniu i zmian wyuczonych rytuałów. Każde takie odchylenie od normy, np. podanie śniadania na nieco innym talerzu niż zawsze, wiąże się z ogromnym stresem, a nawet atakiem paniki. Komunikacja z dzieckiem autystycznym to jedno z najtrudniejszych zadań, które zwłaszcza u rodziców może wiązać się ze sporą dozą frustracji. Dzieci z tym schorzeniem na ogół nie odczuwają potrzeby komunikowania się ze światem zewnętrznym lub miewają z tym pewne problemy i nie reagują na słowa skierowane bezpośrednio do nich.Nie oznacza to jednak, że wszelkie próby powinny zostać porzucone. Wręcz przeciwnie. Mówienie do dzieci to bardzo istotna część próbt nawiązania kontaktu, która będzie ulegała poprawie, jeżeli tylko wytrwałość pozwoli nam się nie poddawać. W skrajnych sytuacjach skuteczną pomocą bywają specjalistyczne tabliczki z piktogramami, które umożliwiają kontakt. Kontakt z dzieckiem autystycznym jest możliwy, choć proces bywa niezwykle trudną przeprawą. Nie wolno jednak rezygnować. Kiedy już uda nam się przebić przez mur, to możemy walczyć o kolejne postępy – za pomocą zabawy, bezustannego mówienia, zachęcania do realizowania pewnych nieskomplikowanych czynności, itp.